We doorkruisen Sicilië en rijden richting Oosten, naar de provincie Enna, om uiteindelijk in Palazzo Durante in Letojanni te overnachten. Het is me de voorbije dagen al meermaals opgevallen, Sicilië heeft veel braakliggend land en is ongelooflijk droog, een gevolg van ontbossing die reeds decennia geleden plaatsvond. Een confronterend beeld.

Onze eerste stop is bij de boerderij van Piero Consentino (oude granen, meel en pasta) gepland.

Na vele jaren gereisd te hebben, besloot Piero Consentino terug te keren naar de provincie Enna, naar het land dat zijn grootvader ooit verbouwde. Een diepe roep, zonder enige zekerheid te hebben over de toekomst, bracht hem terug naar zijn roots. Teruggeroepen door een verlangen naar de natuur, de herinneringen aan zijn grootouders, een verlangen om op het platteland te leven, daar waar hij zijn kindertijd doorbracht.

Piero runt een bedrijf van 59 hectare, waarvan 25 hectare akkerland. De rest van de grond is grasland en bos, zijn grootvader is ongeveer 20 jaar geleden gestart met het planten van mediterrane boomsoorten, een vooruitziend en intelligent man lijkt me!

De Romeinen zijn ooit begonnen met het kappen van bomen en het planten van granen, vertelt Piero. Ook dit land is een dorre plek, een ecologische ramp, verandering is nodig. Toch slaagt hij erin (weliswaar niet zonder enige moeite) om biologisch gecertificeerde oude granen en peulvruchten te verbouwen zonder natuurlijke waterbron. De verandering zal stap voor stap moeten gebeuren en zal niet in één generatie lukken. Piero is ervan overtuigd dat we kennis moeten gaan zoeken bij boeren waar de verwoestijning al veel langer bezig is.

Piero heeft de steun van zijn vader, zijn bedrijf is een familiebedrijf, de herinneringen aan zijn grootvader zijn zijn gids. In tegenstelling tot zijn grootvader experimenteert Piero met oude granen. 

Dankzij een erasmusproject ontdekte hij permacultuur en daardoor ook het permacultuurnetwerk en gemeenschap in Sicilië. Hierdoor heeft hij moed en inspiratie gevonden om verder te doen, want hij heeft op het punt gestaan om met zijn project te stoppen en in een minder geïsoleerde omgeving te gaan wonen.
De samenwerking met de Valdibella coöperatie geeft hem steun en maakt eveneens dat hij zijn contacten nog heeft kunnen uitbreiden, zo heeft hij oa nauw contact met Elena Cassisi.

Over Elena en haar bedrijf hebben we verteld in onze nieuwsbrief van april ’23. Elena is een ondernemende, energieke vrouw, overtuigd van haar zaak, een strijder! Rafa, Spaanse boer van de tierra y libertad coöperatie, noemt haar revolutionair! Elena past op een stuk land van het familiebedrijf een rechtvaardiger model voor tafeldruiven teelt toe. Rechtvaardig op verschillende niveaus, het biologische, sociale en economische.

Onder de druivenranken worden ook courgettes gepland, deze komen ook de bodemkwaliteit ten goede. Ze heeft ook perzikbomen gepland die heerlijke smakende perziken hebben voortgebracht, een succes! Dit is een onderdeel van agroforestry of boslandbouw, waarbij de teelt van bomen of struiken bewust gecombineerd wordt met die van landbouwgewassen.

Elena heeft 7 ha grond, waarvan 5 ha in productie. Volgend jaar gaat ze 3 ha in productie brengen omdat dit de diversiteit ten goede brengt, maar ook omdat het zo zwaar is om biologische tafeldruiven te kweken. Elena wordt stil en emotioneel. Het eerste jaar is haar oogst verbrand, het tweede jaar had ze last van een insectenplaag. Door het contact met Valdibella en The Food Hub is ze het pad van de diversiteit ingeslagen, heeft ze ook mede-strijders ontmoet.

Onder de druivenranken worden ook courgettes gepland, deze komen ook de bodemkwaliteit ten goede. Ze heeft ook perzikbomen gepland die heerlijke smakende perziken hebben voortgebracht, een succes! Dit is een onderdeel van agroforestry of boslandbouw, waarbij de teelt van bomen of struiken bewust gecombineerd wordt met die van landbouwgewassen.

Elena heeft 7 ha grond, waarvan 5 ha in productie. Volgend jaar gaat ze 3 ha in productie brengen omdat dit de diversiteit ten goede komt, maar ook omdat het zo zwaar is om biologische tafeldruiven te kweken. Elena wordt stil en emotioneel. Het eerste jaar is haar oogst verbrand, het tweede jaar had ze last van een insectenplaag. Door het contact met Valdibella en The Food Hub is ze het pad van de diversiteit ingeslagen, heeft ze ook mede-strijders ontmoet.

Onze derde en laatste halte van deze dag is de Terramatta boerderij van Giorgio Battaglia.

Zo’n twintig jaar geleden werd Giorgio (van oorsprong een meetkundige) door zijn christelijke gemeenschap gevraagd om een project te starten op een leeg veld in Comiso. Samen besloten ze een agrarisch-sociaal project te starten.

De Terramatta boerderij biedt werk aan ongeveer 15 mensen, voornamelijk Noord-Afrikaanse immigranten en ex-gevangenen. Giorgio zorgt ervoor dat deze mensen administratief in orde zijn en biedt hen werkervaring. The Food HUb is de grootste klant van Terramatta boerderij.

Het project heeft niet alleen een mooie visie, er wordt ook een grote biodiversiteit aan groenten geteeld. Snijbiet en courgettes staan tussen oude druivenbomen, venkel en kolen wisselen elkaar af, rijen hoog groeiende bomen geven schaduw aan paprika’s en aubergines.

We rijden verder naar de kust en slapen in Palazzo Durante, het hotel van William, de man van Elena

Ontbijt buitenhuis met Cannoli, typisch Siciliaans gebak, gevuld met ricotta, niet mijn ding …

 

Bezoek aan Mario’s Geloso’s olijfgaard. Mario  produceert 1 variëteit olijven, deze wordt gebotteld in flessen van 75 cl en is enkel voor Valdibella. De olijfolie van Valdibella die wij in bocal verkopen, kopen we aan in vaten van 25 liter en is een mengeling van verschillende variëteiten. Deze olijfolie heeft eenzelfde goede kwaliteit, maar een andere smaak.
De olijfolie van Mario wordt vooral gebruikt in salades en om peulvruchten op smaak te brengen.

Het handmatig plukken van de olijven gebeurt dus zo, maar dan sneller 🙂 (video komt later)

De olijven vallen bij het plukken op netten, nadien worden de netten samengebracht en worden de grootste takken eruit gehaald. Hetgeen wij hier met 4 doen, doen 2 arbeiders dus alleen en veel sneller. Vervolgens worden de netten in kisten leeg gemaakt en worden blaadjes en takken verder verwijderd.

 

Mario Geloaso is trots op zijn olijfpers! Hij is dan ook de enige olijfkweker in de straak van Camporeale die een eigen verwerkingsmachine heeft die vlak bij zijn olijfboomgaard staat. Binnen de 24 uur na de oogst worden zijn olijven geperst! Andere boeren moeten hun olijven na het oogsten naar een grote pers van een bedrijf brengen.

 

Ook in de verwerkingsmachine is de eerste stap het handmatig verwijderen van takken en blaadjes, nadien gebeurt verdere filtering. De verwerkingsmachine wast de olijven en hakt ze tot er een pasta overblijft, die vervolgens door een pers gaat, waarna schone groene olijfolie het resultaat is!

 

De verse olijfolie blijft zo lang mogelijk in grote vaten. Pas na een bestelling van Valdibella wordt de olie gebotteld en gelabeld. Mario heeft 8 silo’s van telkens 1500 liter.

En natuurlijk werd ook dit bezoek afgesloten met een lunch! Simpel maar heerlijk! Focaccia Bufala (Siciliaanse specialiteit) met verse olijfolie en ansjovis!!

 

Bezoek aan de wijnkelders van Valdibella!! Valdibella is opgericht in 1998, 12 boeren waaronder de 5 oprichters, zorgen jaarlijks  voor 300 ton wijndruiven. Er wordt zowel witte als rode wijn gebrouwen.

 

70% van de cataratto wijn wordt in Sicilië gebrouwen, bijna al de boeren van de wijngaarden in Camporeale verbouwen dan ook Cataratto druiven. De Cataratto in de BIB boxen is complexer van smaak. Nino, één van de wijnexperten van Validbella, vertelt ons er alles over, hij vertelt er zoveel over dat ik de draad ben kwijtgeraakt …

 

En dan was er de wijntasting. Nino laat ons een 7-tal wijnen proeven, wit, oranje, rosé en uiteraard rood, met bijhorende uitleg. Iedereen heeft zo zijn favoriet.

 

Ondertussen zetten 4 van de 5 oprichters van Valdibella zich bij aan tafel. Er wordt gesproken, ogen schitteren. Ze vertellen, oa. dat de coöperatie zo sterk is door de tegenslagen die ze samen overwonnen hebben. De jonge Italianen die mee op deze reis zijn, hangen aan hun lippen. Schoon om te zien

 

 

 

Maximiliano vertelt vol trots over de school of agroculture. Hij is de man met de ideeën, de drijvende kracht achter de school. Een school die cursussen geeft aan boeren uit Sicilië.

Ik vraag hoe ze naar de toekomst kijken, of er opvolging is. Dat is niet bij iedereen aan de orde. Maar Maximiliano schittert wanneer hij vertelt over de school en is positief, meer en meer boeren willen het anders doen en kiezen voor agrocultuur.

Bezoek aan de circulaire kaasmakerij van Filippo Palazzolo 

“Alles wat we doen, doen we met liefde” zegt Lino, vierde generatie in de kaasmakerij.

Zo’n boeiend bezoek, zo mooi om te zien hoe deze mensen gepassioneerd zijn, zoveel informatie dat het me moeilijk valt om te vertellen, want alles is interessant! En een blog heeft zo zijn limieten… en gelukkig maar.

Het unieke aan deze kaasmakerij is dat ze circulair is, heel het proces vindt hier plaats!

Alles begint met kwalitatief voedsel voor de schapen. Het compost zit vol met granen en peulvruchten. 

 

Lino en zijn familie hebben 200 HA grond en 1800 schapen. 1 schaap geeft 1 à 1,5 liter melk per dag. Voor 1 kg kaas hebben ze 5 liter melk nodig. 

Normaal kunnen de schapen naar buiten, gaan waar ze willen en vrij grazen. Momenteel zitten ze in hun stallen, omdat er door de droogte onvoldoende voedsel is op de weilanden. 

Een schaap leeft op de boerderij gemiddeld 7 jaar.

Een lam wordt geboren en blijft 30 dagen bij de moeder, nadien worden de mannelijke en de vrouwelijke lammen gescheiden. De vrouwtjes worden gehouden, de mannetjes worden meestal geslacht, het vlees wordt verkocht en deels gehouden om de familie te voeden. Een mannelijk lam weegt ongeveer 10 kg alvorens het geslacht wordt. Om al de vrouwtjes te bevruchten hebben ze 80 rammen, één ram bevrucht 2 of 3 ooien per dag. Na 1 jaar start de melkproductie en een ooi geeft maximaal 6 jaar melk. 

Sinds de generatie van Lino gebeurt het melken automatisch. Bij zijn vader gebeurde het melken nog handmatig, toen moesten er ook ‘nog maar’ 500 schapen gemolken worden. Het mechanisch melken geeft de schapen minder stress dan het handmatig melken. 

 

In de lente geven schapen de beste melk vanaf maart tot en met mei, omdat het dan lente is en ze ook de beste kwaliteit van voedsel hebben. 

De voorbije lente heeft het 2 maanden heel fel geregend, waardoor de schapen niet buiten konden grazen en dus veel minder melk gaven (dit is ook de reden waardoor er minder ricotta voorradig is).

Van 5 liter melk kan er 1 kg kaas gemaakt worden en 1 kg ricotta. Ricotta is een restproduct. 

De kaas rijpt in deze manden, waardoor het water er kan uit druppen.
De structuur op de zijkant van de pecorino komt dus van deze mooie mandjes.

 

En dan was er dus dit , wat een hartelijk ontvangst alweer. Zalig!!

 

 

Toegangsweg naar Alessandro Scibetta’s boerderij, een klein paradijs als je ‘t mij vraagt!

 

Op een 55 tal km rijden van Camporeale ligt vlakbij de zee, de boerderij  van Alessandro en zijn vrouw Laura, ze verbouwen er voornamelijk witte sesam (in Europa de enige op een agro-ecologische manier), look, zoete aardappel en ajuinen.

 

Alexandra en Laura kiezen ervoor om aan landbouw te doen met een minimale ecologische impact. Onkruid wordt handmatig verwijderd totdat de planten voldoende sterk zijn om het op te nemen tegen het onkruid. Hoe meer biodiversiteit in de grond, hoe minder gevaar voor de impact van insecten en ziektes.

 

Alessandro en Laura hebben in totaal 10 ha grond, één deel hebben ze van de ouders van Laura overgenomen, één deel huren ze en daarnaast hebben ze ook een stuk gekocht.

 

Ze werken met een rotatie van gewassen en kiezen ervoor om per jaar 1 gewas te telen op één stuk grond. Na het oogsten laten ze de grond met rust, zo stopt de oogst van de ajuinen in juli, nadien gaat het veld in rust, de volgende lente gebeurt de aanplanting van een ander gewas.

Alessandro geeft deeltijds les aan de universiteit van Palermo. Ze kiezen er beiden voor om minder te produceren maar met een betere kwaliteit en een betere prijs dan alles te mechaniseren en voor een grote opbrengst te zorgen.

.

Van de 10 ha grond wordt 2 ha verbouwd met sesam, waarvan na de oogst sesamolie wordt geperst in een project waar mensen met autisme tewerkgesteld zijn. 

Sesam lijkt op graan, het duurt 3 weken alvorens er enkele blaadjes aan de oppervlakte komen piepen, dan duurt het nog even voordat de plant plots heel snel begint te groeien en bloemen krijgt. In juni gebeurt de aanplanting en eind september start de oogst.

Na het drogen worden de planten geschud, de sesamzaadjes vallen op een net, het net wordt uitgeschud en opgevangen.

Alessandro heeft de keuze gemaakt om sesam te kweken, omdat de grond hiervoor zeer geschikt is, er zit in tegenstelling tot andere delen van Sicilië veel water in de grond.

 

En uiteraard vindt er na dit bezoek ook een tasting plaats, sesamolie op een lekker stukje brood, zelfgemaakte tapenade van rode peper, stukje kaas, hmmm

En last but not least eindigt deze dag met ‘a late evening swim’!

De eerste dag van wat een boeiende en leerrijke week beloofd te worden in het prachtige, 22 graden warme Sicilië, begint met een beetje geschiedenis over de coöperatie Valdibella.

Deze coöperatie werd opgericht door een aantal boeren uit Camporeale. Door deze coöperatieve werking stelden ze zichzelf in staat om acties te ondernemen tegen commerciële uitbuiting, konden ze biologische landbouwmethoden toepassen en zich richten op biodiversiteit.

Vanaf het begin was ook het sociale aspect belangrijk, onder andere door het tewerkstellen van jongeren met sociale problemen maar ook vluchtelingen. https://valdibella.com/en/

Pietro, één van de boeren van Valdibella, heeft naast zijn wijngaard met 30 jaar oude druivelaars ook  verschillende soorten granaatappels. De ene heeft wat meer zuur dan de andere, kleurt wat roder of heeft net blekere pitjes.

Tussen de druivelaars worden tuinbonen geplant, niet om te oogsten, maar om de grond te voeden en rijker te maken.

De granaatappels worden vrucht per vrucht gecheckt of ze plukrijp zijn en vervolgens geplukt.

Eerst worden granaatappels gecheckt op kwaliteit, nadien worden ze gescheiden volgens gewicht, deze komen per grootte in dozen die ook nog eens gewogen worden.

De granaatappels zitten in een speciaal ontwikkeld plastic zak zodat ze tot ongeveer februari, zonder kwaliteitsverandering, in de frigo bewaard kunnen worden. 

     

De plaats waar o.a. passata, pesto, amandelpasta gemaakt worden

 

‘s Middags werden we verwend met een fantastische lunch die speciaal voor ons door de Valdibella-familie werd klaargemaakt! HEERLIJK!

De boeren rond Camporeale verbouwen naast druiven en granaatappels voornamelijk olijven en amandelen, zo ook Rino en Rina en Antonio, de zoon van één van de oprichters van Valdibella. Het is ook de olijfolie uit deze wijngaarden die wij in BOCAL verkopen! 

 

De dag werd afgesloten met alweer een heerlijk diner in the guesthouse van Valdibella. Of om het met de woorden van Walter te zeggen “Je bent in Sicilië, dat is dus veel en lekker eten!” 

Woensdagavond 11/10 kregen we fijn nieuws van Esther, medewerker bij The Food Hub. Of iemand van team bocal zin heeft om volgende week mee op werkbezoek naar Sicilië te gaan want er is nog een plaatsje vrij. Producenten bezoeken, de olijfoogst is namelijk begonnen en daar kunnen ze helpende handen gebruiken, ideaal moment dus! 

We starten met uitleg van Walter over de coöperatie Valdibella, brengen een bezoek aan de boerderij van Massimiliano, de wijnkelders en krijgen een wijntasting… Er wordt een bezoek gepland aan Elena Cassisi met de familieboerderij La Reginella, Giorgio Battaglia die naast druiven ook een ruime variatie groenten zoals tomaten, venkel en selder kweekt, de kaasboerderij van Lino Palazzo, enz 

En of dat we zin hebben! En dat we blij zijn deze leerrijke kans te krijgen! We legden onze oren te luisteren bij onze gezinnen, bekeken of het organisatorisch haalbaar is, beslisten dat het kon, we tosten erom en Lieve kwam eruit als winnaar!!

Zondagavond 22/10 vertrekt Lieve, samen met The Food Hub en enkele andere van hun partners naar Palermo. Vrijdagmiddag vertrekt ze vanuit Catania terug huiswaarts. Je hoort er nog van!!

Hou onze blog pagina in de gaten, misschien vindt Lieve wel een gaatje om ons op de hoogte te houden.